PASCAL ACKERMANN – MR. HAPPY SPRINT NAAR DE OVERWINNING
ALTIJD OP ZOEK NAAR SPANNING
Of het nu gaat om een klassieker, een grote ronde of een andere meerdaagse wielerwedstrijd: Pascal Ackermann is op de vlakke stukken automatisch een van de topfavorieten in het internationale deelnemersveld. Bij de Giro d’Italia van vorig jaar, zijn eerste grote ronde, maakte de 26-jarige renner uit de Palts veel indruk. Hij won niet alleen twee etappes, maar mocht ook nog eens als eerste Duitser de ‘maglia ciclamino’, de puntentrui voor beste sprinter, mee naar huis nemen.
Pascal Ackermann is in enkele jaren uitgegroeid tot een van de beste sprinters in de WorldTour, de eerste divisie van de wielersport. “Je moet niet bang aangelegd zijn”, geeft hij toe, “en het is hard werken om uiteindelijk als eerste over de eindstreep te komen”. Op tv ziet het soms uit of het om leven en dood gaat als de beste sprinters met meer dan 70 km/h over de finishlijn razen. “Je moet hiervoor echt een knop omzetten. En als je tevreden bent met de tweede plek, ben je ook geen geboren sprinter”. Pascal wil altijd winnen en werkt daar ook voor – alleen en natuurlijk ook in teamverband.
Pascal lijkt altijd een lach op zijn gezicht te hebben, maar ziet er toch heel gefocust uit. Vroeger kon hij vóór en tijdens een wedstrijd ook wel eens nerveus worden. Deze spanning als het op een vlakke etappe tot een massasprint komt, hoort er voor de Duitser tegenwoordig gewoon bij. Dat maakt het verschil. Vroeger kon hij voor een wedstrijd soms nachtenlang niet goed slapen, maar tegenwoordig beschikt hij over een gezonde dosis nervositeit die ervoor zorgt dat hij op het juiste moment 100% kan geven. Pascal is verlegen en aardig, maar wordt in het slot van een wedstrijd een keiharde sprinter die alles geeft voor de winst.
DE LIEFDE VOOR DE WIELERSPORT IS HEM MET DE PAPLEPEL INGEGOTEN
Pascal is via zijn ouders en broer met de wielersport in aanraking gekomen. Hij is opgegroeid in Kandel. De familie Ackermann is gek van wielrennen en daarom werd wielrennen altijd boven voetbal verkozen. En omdat hij bij het wielrennen met het prijzengeld wat extra zakgeld kreeg, was voor Pascal de keuze ook al snel gemaakt. Als kind stond hij al langs de weg om naar de Tour de France te kijken en de toenmalige wielervedettes aan te moedigen. De sport had altijd al een grote aantrekkingskracht op hem en zo droomde hij ervan om ooit van wielrennen zijn beroep te maken. Maar een sporter heeft meer dan alleen talent en toewijding nodig om door te breken. Net als in een eindsprint is er voor de sprong naar de profs ook het nodige geluk en een goede timing nodig. Pascal ging met zijn mavodiploma op zak naar een sportschool om daar verder te studeren en zich tegelijkertijd ook op sportief vlak onder goede omstandigheden verder te ontwikkelen. Hij werd meerdere keren kampioen bij de junioren en in de leeftijdsklasse U23 en daarna volgden ook successen op internationaal niveau, die hem voor 2017 uiteindelijk een contract bij de ploeg BORA - hansgrohe opleverden. Pascal had zichzelf tot zijn 23e verjaardag de tijd gegeven om een profcontract te krijgen. Gelukkig kon de jonge renner uit de Palts al eerder de overstap maken naar de profs, want anders had de wereld de blonde sprinter misschien nooit kunnen aanschouwen.
PROBEER HET EENS MET GEMOEDELIJKHEID
Ackes, zoals zijn ploeggenoten hem graag noemen, heeft er nog geen dag spijt van gehad dat hij profwielrenner is geworden, ook al betekent dit hard trainen, ontberingen doorstaan en een strikt dieet volgen. Wat hij in zijn jeugd heeft gemist, haalt hij na zijn carrière wel in, zegt hij wel eens gekscherend. Maar hij mag heus wel eens een ijsje eten als hij vrij heeft. Met bijna 80 kg bij 1,80 m is Pascal wel een van de zwaardere profwielrenners in het peloton, waarbij hij de afgelopen jaren steeds atletischer is geworden, wat ook blijkt uit de behaalde successen. Maar een sprinter moet ook niet met een lichte klimmer worden vergeleken. Pascal kan zich tijdens de training afbeulen, maar het komt ook wel eens voor dat hij een dag op de bank doorbrengt om te ontspannen. Hij heeft een tegenwicht en balans nodig en Pascal voelt goed aan wat hij nodig heeft.
Pascal heeft naast het wielrennen nog een tweede passie. Tijdens het trainingskamp op Mallorca heeft hij door de vele koffiepauzes zijn liefde voor goede koffie ontdekt. Inmiddels noemt hij zichzelf hobbybarista. In zijn woonplaats Landau gaat hij vaak naar zijn favoriete café en hij roostert ook graag samen koffiebonen met de eigenaar. Dat is ook een baan die hij na zijn carrière wel ziet zitten. Nu helpt het hem voornamelijk om te ontspannen en van het leven te genieten.
DRUK IS GEEN PROBLEEM ALS ALLES IN BALANS IS
Met een totaal van bijna 30 ritzeges in de kleuren van BORA - hansgrohe is de druk om te presteren behoorlijk toegenomen. Samen met coach Dan Lorang werkt hij er voortdurend aan om nog beter te worden. Hij kijkt ook graag naar wielerwedstrijden op televisie, ook de wedstrijden waarbij hij een fout heeft gemaakt. Dan is hij nog gemotiveerder om de volgende keer te bewijzen dat hij het beter kan. Een cruciaal moment was beslist de ritzege in Frankfurt bij de Duitse klassieker Eschborn - Frankfurt. Pascal kreeg vaak te horen dat hij daar niet kon winnen. En dus heeft hij er hard voor gewerkt en alle anderen het tegendeel bewezen. Deze zege in 2019 werkte voor hem haast bevrijdend en dat was ook van grote invloed op zijn zo succesvolle Giro die meteen daarna volgde.
En om met de druk van buitenaf om te gaan, heeft Pascal zijn geheel eigen methode: plezier. De manier waarop hij met de media en zijn fans omgaat, is ontwapenend, sympathiek en eerlijk. Zijn brede lach werkt daarbij aanstekelijk. Pascal is verder altijd in voor een lolletje en blijft ook voor de wedstrijd meestal ontspannen. Tijdens de wedstrijd moeten we vaak genoeg al serieus zijn, zegt hij. En als hij tijdens de traditionele meerdaagse wielerwedstrijd Tirreno - Adriatico zijn ploeggenoot Matteo Fabbro na de wedstrijd zittend op zijn stuur naar het podium en weer terug naar de teambus brengt, zorgt hij voor een glimlach op het gezicht van de toeschouwers en de spontaan met smartphones gemaakte video's worden vaak gedeeld en bekeken op social media.
Om een beetje te ontsnappen aan de faam die hij heeft verworven en de perfecte trainingsomstandigheden te hebben, is Pascal naar Oostenrijk verhuisd. In de buurt van de Bodensee kan hij samen met zijn ploeggenoten en goede vrienden Rudi Selig en Michael Schwarzmann trainen en ook Max Schachmann woont niet ver weg. Hier kunnen in de directe omgeving zowel op vlakke etappes worden getraind als middel- en hooggebergtes worden beklommen. En als Pascal heimwee krijgt en zijn familie en oude vrienden wil zien, neemt hij zijn fiets gewoon mee in de auto en gaat naar de Palts waar hij is opgegroeid.
Vooral ploeggenoot Michael Schwarzmann is voor Pascal een heel belangrijke persoon in de ploeg. Hij maakte vanaf het begin deel uit van de ploeg en heeft ook van dichtbij gezien hoe Pascal zich heeft ontwikkeld. Het eerste jaar in de WorldTour was niet makkelijk. “Acki had nog veel ‘babyvet’ toen hij de overstap naar de profs maakte”, zegt Schwarzi, die hem toen meteen mee naar Girona nam om in de winter hard te trainen. En inmiddels is Schwarzi als een broer voor Pascal. Ze gaan niet alleen graag samen fietsen, maar gaan ook wel eens samen op vakantie.
HET BESTE IS VOOR HEM NET GOED GENOEG
Het succesvolle jaar 2019 zal moeilijk te overtreffen zijn omdat het een topjaar was voor Pascal. Hij was de succesvolste rijder in de ploeg. Maar bij hem is er nooit sprake van een gebrek aan motivatie en een positieve instelling. Zijn planning voor het seizoen moest vanwege corona wat worden aangepast omdat alle wedstrijden zijn verplaatst, maar Pascal gaat geen uitdaging uit de weg en probeert er het beste van te maken. En het beste is bij hem heel vaak heel indrukwekkend.
Photo credit:
BORA – hansgrohe / Bettiniphoto
BORA – hansgrohe / veloimages.com
